Wat is normaal?

‘Wat is normaal?’ Na veel nadenken word ik me steeds bewuster van de spanning die ik hierbij voel. Soms snap ik niet helemaal waarom sommige dingen zijn zoals ze zijn. Net zoals veel andere mensen ben ik eigenlijk elke dag weer aan het zoeken naar mezelf. Wie ben ik? Wat vind ik leuk? Wat wil ik doen? Het wegblijven van moeten is hierbij het moeilijkst. Ik veroordeel mezelf soms onbewust als ik mijn gevoel volg en dat anders is dan wat mijn hoofd wil. Vroeger stelde ik vaak de vraag: is dit normaal? Maar wat is normaal eigenlijk? En waarom wordt dat woord zo vaak gebruikt?

De opmerking ‘doe maar even normaal’ heeft iedereen in zijn leven wel eens gehoord. Meestal als je iets ‘anders’ doet dan wat geoorloofd is. Maar is normaal doen dan stil zitten, rustig praten en absoluut niet gek doen? Naarmate je ouder wordt lijkt het wel alsof dit de definitie van normaal is geworden. De speelsheid die een kind heeft is verdwenen onder zorgen en uit angst blijven de meeste mensen op de gebaande paden. Ongelukkig weliswaar, maar dat is normaal.

Normaal is simpelweg gewoon wat de meeste mensen doen. Maar als je dit betrekt op jezelf, normaal zijn. Dan zul je jezelf continue zien vergelijken en word het een tweestrijd tussen: wat ben ik en wat is normaal? Je zal zien dat dit vergelijken in feite nutteloos is en er ook voor zorgt dat je kan gaan twijfelen aan jezelf. 

Er is niet een manier. Er zijn oneindig aantal mogelijkheden en de enige die mag bepalen wat jouw normaal is ben jij zelf. Onvoorwaardelijk jezelf zijn betekent niet kunnen toetsen aan het normaal maar zijn wie jij bent zonder grenzen aan wat mogelijk is. Laten we aan het woord normaal een nieuwe draai geven, het zou toch veel leuker zijn als het normaal is om precies jezelf te zijn ;)