Eindexamens in grote rust
Nu de eindexamens weer bezig zijn doet dat me heel erg denken aan mijn eindexamens vorig jaar. School was jarenlang een enorme struggle, zoals voor bijna alle scholieren wel geldt. Op de basisschool vond ik het interessant om dingen te leren en veel interesseerde me. Op de middelbare school voelde het zo alsof je werd doodgegooid met enorme hoeveelheden tekst, dat het plezier er (helaas) na een paar weken wel vanaf was.
Zo jammer is dat eigenlijk want dingen ondernemen en uitzoeken met medeleerlingen is hartstikke leuk. Tijdens mijn eindexamens had bijna de helft van de zaal extra tijd om de meest uiteenlopende redenen. Ik vond het grappig om te zien dat wij bestempeld werden als de ‘speciale’ groep terwijl het hele schoolsysteem hartstikke verouderd is. Gelukkig worden er steeds meer scholen opgebouwd die meer passen bij de generatie die nu komt. Ook al hebben wij die ervaring dus net gemist, ben ik er super blij mee om te zien dat dit (langzaam) wel aan het veranderen is.
Ik heb de eerste 5 jaar van de middelbare school doorgebracht in een gymnasium-TTO klas (tweetalig onderwijs). Dat leek me een goed idee want ik was benieuwd naar het krijgen van lessen in het Engels. Wat ik van te voren niet had bedacht was dat zo’n klas gepaard ging met veel kinderen die zichzelf een hele hoge druk oplegden, veel stress hadden en onwijs perfectionistisch waren. En dit versterkte elkaar allemaal weer door het continue vergelijken van cijfers en de ‘ik heb nooit hard genoeg geleerd’ mindset. Als ik daar nu zo op terug kijk kan ik er wel om lachen, die bubbel was zo absurd en paste ook in de verste verte niet bij mij. Maar als brugger ben je nogal beïnvloedbaar en ga je er gewoon in mee zonder daar twee keer over na te denken.
Om nu terug te komen op de eindexamens, waar ik zo aan moest denken. Ik deed uiteindelijk eindexamen op Havo en heb deze gemaakt zonder hiervoor ‘geleerd’ te hebben. In het laatste jaar had ik helaas veel achterstand opgebouwd door ziekte en had ik bijna geen lessen gevolgd. Ik had namelijk hele andere dingen aan mijn hoofd. Ik kan me nog herinneren dat al mijn middelbare schoolvriendinnen al weken aan het leren waren, ik was de enige die nog niet eens begonnen was. En toen ik dit aan een vriendin vertelde, verklaarde ze me ter plekke voor gek. Waarop ik het een beetje weg lachte, maar van binnen dacht ik "shit ben ik dom bezig"?
Het was een enorme berg aan informatie die je door de jaren heen al eens had gehad. En uiteindelijk heb ik er bewust voor gekozen om helemaal geen boeken meer open te slaan, er mee bezig te zijn of te gaan leren. Ik heb in de weken voor en tijdens mijn eindexamens echt een super leuke tijd gehad omdat ik heel goed voor mezelf zorgde en allemaal dingen deed die ik leuk vond en waar ik energie van kreeg. Een groot verschil met sommige vriendinnen die al weken slecht sliepen en veel stress hadden. Uiteindelijk hebben ze het (bijna) allemaal gehaald, ik had hier ook geen twijfels over want aan het leren had het niet gelegen. Maar ik had het ook gehaald, zonder ook maar iets te hoeven wegstrepen. En in mijn ogen misschien wel op een veel fijnere en leukere manier. Ik heb het zo kunnen doen omdat ik uitging van de informatie die ik weet. Dus niet wat ik kan onthouden voor korte duur maar wat ik echt van binnen weet en heb opgeslagen. Dit is informatie die zich jarenlang heeft opgebouwd en waar je op mag vertrouwen, en toch zit iedereen zichzelf in die laatste weken helemaal op te vreten.
Ik wilde dit stukje schrijven om aan te geven dat geen weg de juiste is en dat soms het antwoord volledig buiten jouw box kan liggen. Ik probeer dus niet te zeggen dat iedereen zonder te leren voor zijn eindexamen kan slagen. Maar ik wil hiermee wel aangeven hoe belangrijk het is om goed bij jezelf te blijven. En te voelen hoe jij dat soort uitdagingen aanpakt. Iedereen heeft een andere manier van voorbereiden nodig, en voor mij was dit simpelweg een hele grote rust voelen zodat ik bij de kern informatie in mezelf kon komen. Ik heb het gedaan met wat ik wist en hoe vet was het dat ik hiermee ook slaagde!
Mijn vriendinnen hebben net zo goed hun eigen leerweg bewandeld en dat is super fijn. Maar laat andermans angst om niet te slagen jou alsjeblieft niet van je pad afslaan. Tegen mij werd er namelijk gezegd toen ik een keer een heel demotiverend gesprek had na het vertellen van mijn ideeën, dat je het wel met mensen kan delen; maar alleen met de juiste. Dus ik had het simpelweg van te voren gewoon niet verteld aan de mensen die hier niet voor open stonden. Als mensen negatief reageren zit er misschien ook wel een verlangen onder om te durven wat jij doet. En het is ook goed om te beseffen dat school niet iets is wat jou waardevol maakt of juist niet.
Iedereen heeft een diepe vreugde in zich om nieuwe dingen te leren, en als hier niet op ingespeeld wordt door school, de lesstof of je leraren kan je overwegen hoe je hiermee om gaat. Ik zou zeggen probeer vooral tussendoor plezier te maken en hou het luchtig. En vind manieren hoe het voor jou werkt en laat je niet tegenhouden door andere mensen. Je zal er alleen maar van kunnen leren. :)