Eenzaam maar niet alleen

Heb je wel eens het gevoel gehad dat je omringd was met mensen maar dat je je onwijs alleen voelde? En heb je wel eens het gevoel gehad dat je met alles verbonden was maar wel alleen? Dit komt omdat ‘eenzaamheid’ en ‘alleen’ twee verschillende dingen zijn.

Als ik invoel op eenzaamheid is het meer de afgescheidenheid in jezelf die weerspiegelt wordt in je leven. Vrienden, familie en je relatie kunnen dit vaak heel mooi laten zien. Dit is zeker geen makkelijk proces want er kan veel aangeraakt worden. Zoals angsten en (oude) pijn. Het is een mooie uitnodiging om te vertrouwen en je veilig te voelen in jezelf.

Het moment dat jij je eenzaam gaat voelen is het moment dat je iets om je heen ziet wat voor jou niet meer past of klopt. Het is niet meer wat jij verlangt. Eenzaamheid kan super naar voelen, en dat is het ook. Je kan het gaan zien als een uitnodiging om verbindingen aan te gaan en door deze pijnstukken in jezelf heen te gaan. Het is een handreiking naar jezelf toe voor verandering. Ook al wordt vaak de vinger op de zere plek gelegd.

Om eenzaamheid kan je namelijk vaak echt niet heen, dat gevoel blijft terugkomen tot je het hebt aangekeken. Als je je eenzaam voelt in een groep mensen, dan is het een uitnodiging om te kijken naar welke relaties je wel verlangt. Kan je een diepere band opbouwen met jouw vrienden en er met ze over praten? Of moet je ze misschien (tijdelijk) loslaten als dat het beste voelt op dat moment. Vrienden en je relaties zijn hele goeie spiegels, het zijn vaak de mensen die bij jou oude pijn kunnen losmaken wat jou weer de mogelijkheid geeft om te groeien. Het is belangrijk om anderen te laten weten hoe je voelt, zodat je niet per ongeluk iedereen afstoot maar mensen ook de kans geeft om naar je uit te rijken.

Alleen zijn is eigenlijk nooit helemaal alleen. Er leeft zoveel meer om je heen wat je misschien nu nog niet kan zien. De juiste verbindingen staan dichterbij dan je denkt. Het is absoluut niet nodig om je vast te blijven houden aan relaties die je echt niet voeden en waar het volledig ten kostte gaat van jouw zijn. Maar tegelijkertijd is het een mooi moment om naar jezelf te kijken en in diepere verbinding te komen met jezelf.

Soms is er een klein stapje terug nodig, en houd je bepaalde mensen op een afstandje. En je ziet wel of jullie uiteindelijk naar elkaar toe bewegen of juist van elkaar af. Maar dan stop je met zo hard ergens voor werken, alleen maar om niet alleen te komen te staan.

In eenzaamheid zie ik een uitnodiging om weer in verbinding te komen met jezelf. Zodra je in liefdevolle verbinding staat met jezelf zal dit ook afgespiegeld worden in jouw omgeving. Wees alstjeblieft zacht voor jezelf en gun jezelf de tijd om te voelen. Je mag eenzaamheid gaan zien als ‘al- een’ zijn. De mensen die je het meeste pijn hebben gedaan zijn ook mensen die jou je pijnstukken hebben laten zien en hebben jou daarmee geholpen om lichter en dichter bij jezelf te komen. Wees niet bang voor verandering maar verwelkom deze met vreugde, vroeg of laat valt het allemaal op zijn plek voor jou.

Vol vertrouwen in jezelf mag je je pad bewandelen. De veiligheid, het vertrouwen en de zekerheid komt vanuit jezelf en daardoor sta je krachtiger dan ooit. De mensen die je hiermee aantrekt voelen misschien zo anders met wat je tot nu toe in dit leven hebt gezien en je bestaande relaties zullen zich precies zo vormen naar jouw verlangens. En tot die tijd blijf je liever alleen dan eenzaam met mensen om me heen.