Diepe dalen, hoge pieken

Je ontkomt niet aan emoties, het zijn energie verplaatsingen die je niet kan tegenhouden. Je kan ze hooguit negeren, totdat er ergens iets uit zijn voegen barst. Stagnering en het gevoel van stilstaan is een van de moeilijkste dingen om grip op te krijgen, je wilt wel maar het lukt niet. Er moet nog iets opgeruimd worden waar je nog geen aandacht aan hebt durven geven.

 Vaak hoor ik dat je emoties moet voelen en er juist aandacht aan moet geven. En ergens klopt dat zeker alleen hoe ga je nou met zo'n emotie om?  Wat doe je er mee? En wat als jij een emotie voelt van iemand anders; moet je die dan ook doorvoelen? En wanneer heb je er eigenlijk genoeg aandacht aan gegeven? Je kan er namelijk ook in blijven hangen. Hoor je eigenlijk wel bij alle emoties stil te staan of is het misschien oud en kan je het al gewoon loslaten?

Ik was vroeger altijd een beetje bang dat ik ergens niet lang genoeg naar had gekeken. Wat er onbewust voor zorgde dat ik veel vast hield en niet durfde los te laten. Er werd toen tegen mij gezegd dat alles wat je los kàn laten hoef je in principe geen aandacht meer aan te geven. Want je systeem heeft het al verwerkt en kan het loslaten. Dit zorgde voor een hele opluchting want het begon bij mij opeens weer te stromen, veel wat ik allang had opgeruimd zowel op de bewuste als onbewuste lagen stroomden door mijn voeten de aarde in. Uit het vertrouwen dat wat je los kan laten je ook los mag laten.

Vertrouwen in de flow van het leven en je eigenlijk nergens krampachtig aan proberen vast te houden is de grootste les die ik hieruit had geleerd. Het ´laten zijn´ is goed, het moment dat je een blokkade of een trigger in jezelf tegenkomt weet je vaak intuitief wat jou kan helpen om dit te transformeren. Soms kom je er namelijk achter dat je gewoon heel nuchter iets kan omdenken omdat er in de trigger een beperkte overtuiging zat. Soms gaat dit terug in wat diepere lagen en heb je iemand anders nodig die je hierbij kan begeleiden. Soms moet je alles van je af boksen of het opschrijven en dit daarna verbranden.

Het kan echt alles zijn en dit maakt het zoveel leuker om te leven. Blijven hangen in bepaalde emoties is namelijk naar, vooral als het redelijk makkelijk getransformeerd kan worden. Als ik op diepere lagen aan het opruimen ben is het soms langer bij me. Maar dan komt dit niet doordat ik het aan het tegenhouden ben. Dan is het veel en verwerk ik het in kleine stapjes. Maar met elk stapje maak je wel degelijk vooruitgang. Zelfs een tijd stilstaan kan uiteindelijk positief op je uitwerken omdat je er daardoor achter komt dat in beweging blijven eigenlijk wel fijn is. En bovenal ook veilig voor je, als je dit durft toe te laten.

Wat ik zelf heel erg nodig heb ik meer acceptatie, voor mezelf, hoe mijn leven tot nu toe is gegaan en accepteren dat ik nu ook echt gelukkig mag zijn. Wat er ook gebeurt. De energieën zijn onwijs transormerend geweest deze zomer, veel zonnestormen en sterrenpoorten en kosmische energieen die hun inwerking hebben gedaan op onze systemen. Dit werkt de komende tijd nog door en daarom is het nu ook zo belangrijk om zoveel mogelijk in je natuurlijke stroom te blijven en al het oude in liefde los te laten als het los kan.

Heel veel licht en liefde gewenst!

Liefs Annika